Lęk seperacyjny to naturalny etap rozwoju malucha, która pojawia się między 7 a 10 mięsiącem życia. Jak nazwa tego zjawiska wskazuje, dziecko boi się seperacji, a obiektem którego nie chce utracić jest mama.

Lęk seperacyjny dziecka – jak sobie z nim radzić?

Etap ten jest całkowicie naturalny i nie ma powodów do obaw, jeżeli zauważymy objawy lęku u swojego dziecka. Powodem powstawania tego lęku jest przywiązanie do matki i uczucie tego, że jest ona całym światem, przez co malec zaczyna odczuwać strach przed tym, że nagle mamusia mogłaby zniknąć. Niektóre dzieci przechodzą lęk seperacyjny bardzo delikatnie, niektóre jednak przejawiają silna panikę oraz histerię. Objawy lęku są bardzo proste do zauważenia – dziecko wyraźnie nie chce być pod opieką kogoś innego niż jego mama, protestuje kiedy ona chce wyjść z domu. Po jakimś czasie od chwilowego zniknięcia mamy dziecko daje się uspokoić, ale jednak jeśli tak się nie dzieje i ciągle płacze, warto udać się z tym problemem do specjalisty.

Metody oswajania dziecka

Sposoby na oswojenie malucha z lękiem seperacyjnym są bardzo proste. Wystarczy wyraźnie sygnalizować dziecku, że wychodzimy (np. poprzez rytuał przytulenia i całowania dziecka przed wyjściem, widocznym nałożeniem płaszcza i butów) i nie wymykać się szybko z domu. Po czasie pociecha sama zauważy, że Ty tak naprawdę nigdzie nie uciekłaś tylko chwilowo wyszłać, co było poprzedzone kilkoma rytuałami. Nie warto też poświęcać dużej ilości czasu na pożegnaniach – dziecko od razu wyczuje, że coś jest nie tak i tylko pogorszy to sprawę. Postaraj się także wychodzić z domu o stałych porach.

Jak już opuścisz dom i dziecko zacznie płakać, nie wracaj do niego. Maluch bardzo szybko wróci do poprzedniej czynności, a najlepiej to opuścić pociechę podczas zabawy, ponieważ podczas wyjścia będzie zajęte zabawką, więc prawdopodobnie nawet nie zwróci uwagi na Twoje wyjście.

Na pewno skonsultujmy sytuację z psychologiem, jeżeli dziecko odczuwa stres związany z lękiem na tyle silny, że traci apetyt lub zmienia swoje zachowanie na mniej energiczne.

Geneza lęku seperacyjnego

Po 6 miesiącu życia dziecko zauważa, że jest zdolne do samodzielnego przemieszczania i tak naprawdę jest istotą całkowicie odrębną od matki. Zaczyna odczuwać strach, że jak już gdzieś pójdzie, mama może już nie wrócić, więc decyduje się na radykalne środki. Przywiązuje się wtedy jeszcze bliżej do mamy i w ogóle nie spuszcza jej z oczu, żeby przypadkiem nie znikła. Kiedy już mama jednak wyjdzie i maluch nie będzie mógł jej znaleźć, wybuchnie złością, płaczem mi przerażeniem, dlatego tak ważne jest wczesne oswajanie dziecka.